‘Fritzen wil naar het carnaval'. Margot moet mee' - zo staat op een tekening die een dame met dementie gemaakt heeft. Ze bezocht een begeleide groep voor mensen met dementie in Wiesbaden. Als beeldend kunstenaar heb ik een aantal maanden met haar en de andere gasten van deze groep kunstzinnig gewerkt. Het is de traditie in deze begeleide groep, de mensen, die daar elke week meerdere uren doorbrengen, gasten te noemen. Daarmee wordt het voornemen een gastvrije cultuur te creëren tot uitdrukking gebracht. Ook ik voelde mezelf een gast in deze, al lange tijd bestaande, groep met haar in de loop der tijd ingeslopen rituelen en gewoontes. Het kunstzinnige werken bracht iets nieuws, iets dat niet te voorzien is en eveneens onrust brengt in de over lange tijd gegroeide, vertrouwde alledaagse structuur. Tafels moesten verplaatst worden. De gastengroep deelde zich op in degenen die wilden deelnemen aan het schilderen, en zij die liever samen met de vrijwilligers gingen wandelen. Er moest een goed evenwicht gevonden worden tussen de in de groepsroutine ingeslopen vaste structuren enerzijds en de veranderingen, die ik noodzakelijk achtte om voor de schilderende groepsleden een eigen, en wel unieke ruimte te scheppen. Wat is hiervoor nodig? In elk geval geen verstoringen van buitenaf en rust tijdens het schilderen. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.