'Toekomst is herkomst', de titel van het grootste thema in dit nummer is intrigerend: hoe vaker je het uitspreekt hoe meer het je aan het denken zet. Patrick Meurs doelt op de herkomst van migranten die onderdeel is van hun dagelijks bestaan en niet verloochend mag worden in de hulpverlening. Dat geldt niet alleen voor migranten: ook mijn herkomst is een onloochenbaar deel van mijn bestaan en van invloed op mijn ouderschap en de toekomst van mijn kinderen. Bij migranten is die herkomst alleen zo 'anders' dat het kennelijk extra inzet vraagt om die herkomst niet te miskennen. Of is er toch iets anders aan de hand? Gaan wij als hulpverleners niet te gemakkelijk ervan uit dat we de herkomst van onze witte klanten wel kennen omdat ze uit de zelfde cultuur komen? Savenije beschrijft hoe zij in haar eerdere discussie met Meurs op het verkeerde been werd gezet omdat ze reageerde vanuit de veronderstelling dat hij uit eenzelfde cultuur kwam als zij. Kortom: dit thema lijkt over werken met migrantenouders te gaan, maar eigenlijk gaat het over onszelf. Weten vanuit welke herkomst je in het leven staat en je vak vormgeeft, is het begin van het gesprek met de ander, of zijn herkomst nu dezelfde is of niet. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.